blog

ode aan Dit radeloze landschap 
voor steven  
21 september 2018

@ koen van den broek

 

hij komt er altijd weer
mee weg
die ouder wordende dichter

een flauwe grap
een excuus van niemandal
een korte kuch een lach

hij doet geloven
dat alles bij het oude blijft

wat een talent

om te doen vergeten
hoe stuntelig een mens
in zijn doen
en nog het meest
in zijn laten

de dichter is de grillen van het bestaan te slim af
een ridder te houten paard
in glimmend harnas

hij rammelt
en verbeeldt zich
een speelgoedrevolver de stekelbaars de maagdelijke mond
de bloedmooie bruidsjurken
de melige appels in de frêle handen
de zomeravonden en de geur van gras

luchtkastelen

omringd door slachtvelden
karkassen
van vergeten geschiedenissen
in koude statistieken gegoten

en plots
veranderen wij in krijgers
even
verlengen wij het verlangen
naar een zee met hoge golven
de liefde laait weer op

het tij keert
went de steven

_________________________________

 

aan mijn moeder
22 augustus 2018

 

@ Paula Modersohn-Becker

 

het grote hart op de tong altijd in de weer alles gezien en meteen gezegd in een waterval van woorden we worden overspoeld snakken naar adem onze ogen knipperen vandaag mogen we duiken met ferme streken afgedroogd nagels samen met tenen afgesneden ich koom er nog nie oan! verontwaardigd roepen we en warmen ons aan haar overvloed er zit zoveel leven in die vrije geest eigenzinnig aan het stuur van een 2PK zonder ondergoed in de kou naar altijd weer die heilige plicht weerbarstige kinderen op het rechte pad gehouden met durf en overgave overtuigd van wat er dient gedaan met korte metten botsen tegen dovemansoren ergernis om die rots in de branding van al onze levens ze smijt zich genadeloos nieuwsgierig stilt ze onze honger naar een warme thuis waar altijd weer soep op het vuur en vooral des nachts als we weer veilig thuis de mooiste herinneringen maken voor later als we groot zijn

______________________________________

vrienden
20 juli 2018

@ berlinde de bruyckere – SMAK Gent

 

het leven
al vroeg wankel
als omgevallen op een rek
dan maar omringd door boeken

en altijd vrienden
in huis
of god betert hulp

we houden elkaar recht

het hoofd trots
op het witte lijf

de stilte
verraadt
een vol leven

als
een tuin
in de stad

___________________________________

Explanatory text = necessary

19 februari 2018

 

Een koude winterdag.
Ik wandel op mijn favoriete plek van Brussel – het Dudenpark.
Ik kom er graag,
als het hoofd vol zit,
en stramme lijf beweging vraagt.

In het park adem ik.
Kinderen op de schouders van hun vaders, moeders in het gras,
mannen leven zich uit op provisoire voetbalveldjes,
honden snuffelen, baasjes fluiten,
liefjes kussen op de natte banken,
een groep joggers blazen wolken,
een verloren hek -rommelig in een vierkant gezet- verspert de weg.
Bij het kruidenplantsoen -aangelegd door ondernemende bewoners-
ruik ik vaag camomille.
Wat een geluk.

Een borstbeeld van Leopold II, op de plek met het beste uitzicht.
Een krant meldde dat de buste van zijn sokkel werd gehaald door activisten
van het collectief Association Citoyenne pour un Espace public Décolonial (ACED).
Als kritiek op het wrede koloniale verleden
van de vorst en van ons land
van ons, van mij.

Een kunstenaar verving het beeld door een exacte kopie.
Hij gebruikte verschillende graansoorten als materiaal.
De vogels pikken het stilaan weg.
De vorst brokkelt af.

Ik wandel verder, even slikken,
mijn genot gedempt.
Loop ik op het verdriet en de pijn van zoveel mensen?
Een historische schuld valt op mijn schouders.

Explanatory text is necessary!
Een erkenning van de wreedheden die miljoenen mensen zijn aangedaan
in een niet zo ver verleden,
gebeurd is zou moedig en groots zijn.
En kan het gesprek een nieuwe eerlijke basis geven.

Met een gevoel van bescheidenheid en verlangen loop ik verder.

___________________________________________________________

16 januari 2019

Het idee dat goede kunst mededogen oproept,
onze eenzaamheid wegneemt
en ons herinnert aan wat echt belangrijk is,
vind ik erg aantrekkelijk.

Alain de Botton

 

foto: Marie-Jo Lafonteine -  Tuin Erasmushuis Anderlecht